Het bepalen van het analyseniveau is meestal eenvoudig. Maar er is geen universeel geaccepteerde methode om te bepalen of en hoe conclusies van het ene naar het andere analyseniveau kunnen worden afgeleid.
Het analyseniveau wordt bepaald door de cases die als studie-eenheden worden gebruikt. Deze situaties kunnen betrekking hebben op een breed scala aan entiteiten, zoals naties, politieke partijen, advertenties, families of individuele personen.
Als gevolg hiervan kan de analyse-eenheid plaatsvinden op het niveau van het individu, het gezin, de advertentie, enzovoort. De variabelen die op elk analyseniveau worden gebruikt, kunnen echter heel verschillend zijn.
Deze blog richt zich op de vier stappen van het analyseniveau in het bevorderen van internationale betrekkingen.
4 stappen & bijdrage aan internationale betrekkingen
Internationale betrekkingen, of de uitwisselingen en relaties tussen vele landen en etnische groepen, zijn intrinsiek ingewikkeld in het dagelijks leven en als studiegebied.
Sinds het boek Man, the State, and War van Kenneth Waltz uitkwam in 1959, vonden wetenschappers en diplomaten het nuttig om na te denken over de verschillende zaken die internationale relaties beïnvloeden door ze op te splitsen in drie analyseniveaus: individueel, staat en internationaal.
Deze verschillende studielagen werpen licht op de verschillende oorzaken waarom naties oorlog voeren, verdragen tekenen of allianties vormen. Hebben deze oorzaken te maken met de eigenschappen van zelfverzekerde leiders, de waarden van specifieke landen of de kenmerken van het mondiale systeem?
-
Internationaal of systeemniveau
Volgens het internationale of systemische analyseniveau is het niet eens nodig om de interne kenmerken van staten of personen in ogenschouw te nemen om buitenlands beleid in zijn geheel te begrijpen. In plaats daarvan beïnvloeden aspecten van het internationale systeem hoe landen werken door hun machtsniveau.
De Koude Oorlog, een periode van bipolariteit waarin de Verenigde Staten en de USSR beide over aanzienlijke macht beschikten, biedt de meest nauwkeurige illustratie van de analyse op wereldniveau.
Conflicten zijn onvermijdelijk wanneer twee landen het grootste deel van de macht in de wereld in handen hebben. Hun keuzes zullen gebaseerd zijn op het behouden van hun macht onder de naties en het voorkomen dat andere landen meer macht krijgen.
Een tripolair systeem ontwikkelde zich in de jaren 1970 toen China opkwam en iedereen vermeed om het buitenbeentje te zijn omdat de andere twee landen verenigd waren tegen het derde land. Om diplomatieke druk op de USSR uit te oefenen, maakten de Verenigde Staten hiervan gebruik en heropenden ze de diplomatieke betrekkingen met China.
Een recenter voorbeeld is de Amerikaanse invasie van Irak; voorstanders van de analyse van het internationale niveau beweren dat de Verenigde Staten, als enige supermacht in een unipolair systeem, militaire actie moeten gebruiken om hun dominantie te handhaven.
-
Niveau van de staat
Voorstanders van een analyse op het niveau van de staat beweren dat het niveau van het internationale systeem slechts een gedeeltelijke verklaring biedt voor internationale relaties en dat een grondigere verklaring kan worden gevonden door te kijken naar de achtergronden van staten, inclusief hun bestuursstructuren, economische prestaties, geografische locatie, historische gebeurtenissen en culturele waarden.
Vanuit dit klantenperspectief is het cruciaal om te erkennen dat de Koude Oorlog niet alleen twee supermachten betrof, maar ook democratie als een van de twee machten. De kapitalistische en communistische economische systemen van de twee grootmachten hebben ook invloed.
Volgens een analist op staatsniveau was het instorten van de economie van de USSR in de jaren tachtig een van de elementen die leidden tot het einde van de Koude Oorlog. De Amerikaanse culturele aanname dat de eigen politieke en economische systemen “uitstekend” zijn en andere systemen “slecht”, kan helpen verklaren waarom de Verenigde Staten in Irak ingrepen.
-
Individueel niveau
Tot slot wordt het begrip “grote man in de geschiedenis” benadrukt op individueel niveau. Volgens deze theorie heeft de persoonlijkheid van leiders een directe invloed op hun buitenlands beleid. Leiders beïnvloeden internationale relaties actief in plaats van alleen maar mechanisch te reageren op nationale of internationale systemen.
De verklaring van de Tweede Wereldoorlog door het leiderschap van Adolf Hitler is misschien wel het meest prominente voorbeeld van een analyse op individueel niveau. Een ander voorbeeld is wanneer onderzoekers het einde van de Koude Oorlog toeschrijven aan de vriendschap tussen president Reagan en Sovjetleider Gorbatsjov.
Met de oorlog in Irak als voorbeeld zou een analyse op individueel niveau kijken naar de ideologieën en persoonlijkheden van George W. Bush, Donald Rumsfeld, Dick Cheney en andere belangrijke figuren die een stem hadden in de koers van het Amerikaanse leger.
-
Marxisme en analyseniveaus
De meeste theorieën over internationale betrekkingen passen in een van de drie categorieën. Het marxisme plaatst klasse echter als de categorie die ten grondslag ligt aan alle politieke verbanden in plaats van alleen te vertrouwen op het individuele, staats- of internationale niveau.
Machtsmakelaars, leden van de heersende klasse of elite, nemen beslissingen. Totdat de arbeidersklasse controle heeft over de productiemiddelen, zal de rijke, kapitaalbezittende klasse blijven heersen over de arbeidersklasse.
Op wereldschaal helpen klassenverhoudingen ook om imperialisme te verklaren. Kapitalistische landen in de late 19e en vroege 20e eeuw hadden grondstoffen en markten nodig voor hun geproduceerde goederen.
Het grootste deel van West-Europa voerde een imperialistisch buitenlands beleid vanwege deze krachten, die volgens marxisten nog steeds van invloed zijn op de hedendaagse internationale betrekkingen dankzij de wereldwijde financiële oligarchie van multinationale banken en bedrijven.
Volgens het marxistische perspectief worden individuele, staats- en internationale beslissingen gemotiveerd door en gebaseerd op klassenverhoudingen.
LEER OVER:
Theoretisch onderzoek
Conclusie
Dit integratieproject brengt risico’s met zich mee. Het is cruciaal om zorgvuldig te beoordelen of de twee hypothesen verenigbaar zijn of niet. De vier stappen van analyse en bijdrage aan internationale betrekkingen worden in deze blog behandeld.
De uiteindelijke en proximale analyseniveaus verhinderen niet per definitie dat er hypotheses voor elkaar bestaan. Vaak wordt over het hoofd gezien dat zogenaamd tegengestelde theorieën op een analyseniveau of verschillende graden van reductionisme ook niet-exclusief kunnen zijn.
Met andere woorden, het is mogelijk dat twee hypothesen niet onderling onverenigbaar zijn, ook al bevinden ze zich op hetzelfde niveau van analyse en reductionisme. Door zorgvuldig te evalueren of verschillende veronderstellingen al dan niet elkaar uitsluitende alternatieven zijn, kan veel misleidende discussie worden vermeden.
QuestionPro helpt u snel beslissingen te nemen terwijl u consumenten en onderzoeksobjecten beter begrijpt. Gebruik nu de onderzoekssuite op bedrijfsniveau!
